Hooggevoelig zijn: een kracht én een uitdaging

Soms voelt het alsof ik de wereld net iets intenser ervaar dan anderen. Een blik, een geluid, een sfeer. Het komt allemaal binnen. Hooggevoelig zijn. Het is iets waar ik al mijn hele leven mee leef, ook al wist ik jarenlang niet dat er een naam voor was. Inmiddels weet ik: ik ben hooggevoelig. En dat is oké. Het heeft me veel gebracht, maar het blijft ook iets waar ik bewust mee om moet gaan.

De mooie kanten van hooggevoeligheid

Hooggevoelig zijn betekent dat je zintuigen en emoties net wat scherper afgesteld staan. Daardoor zie ik vaak details die anderen missen. Denk aan een gezichtsuitdrukking of een bepaalde houding. Ik voel haarfijn aan hoe iemand zich écht voelt, ook als diegene dat zelf nog niet heeft uitgesproken. Dat zorgt voor diepe verbindingen met mensen, voor oprechte gesprekken, en voor een groot empathisch vermogen.

Mijn gevoeligheid is ook de reden waarom ik rust vind in kleine dingen. Een zonnestraal door het raam. Een vlinder op een bloem. Misschien is dat ook wel waarom ik ben gaan fotograferen: omdat ik wil vastleggen wat ik voel, wat ik zie, wat me raakt.

Overprikkeling en grenzen

Maar er zijn ook momenten waarop het te veel is. Drukke plekken, harde geluiden, fel licht of te veel mensen om me heen kunnen me helemaal uit balans brengen. Dan raak ik overprikkeld. Mijn hoofd wordt vol, mijn lijf moe. Soms weet ik even niet meer wat van mij is, en wat ik heb opgepikt van anderen.

Wat ik lastig vind, is dat het niet altijd zichtbaar is voor de buitenwereld. Mensen zien me rustig, vriendelijk en betrokken, maar van binnen kan er van alles borrelen. Juist omdat ik zoveel voel en opmerk, heb ik meer tijd nodig om te herstellen, om dingen te verwerken, om weer op te laden. En dat is niet altijd makkelijk in een maatschappij die vooral gericht is op presteren, doorgaan, en ‘gezellig doen’.

Leven met hooggevoeligheid

Wat mij helpt, is mezelf beter leren kennen. Weten wat mijn grenzen zijn, en vooral: leren luisteren naar mijn lichaam en mijn gevoel. Ik plan regelmatig rustmomenten in, zoek de natuur op, schrijf van me af, en geef mezelf de ruimte om gewoon even níets te hoeven.

Hooggevoelig zijn is niet iets wat ‘weg moet’ of ‘weer over gaat’. Het is geen ziekte, maar een karaktereigenschap. Het is een onderdeel van wie ik ben. En ja, ik loop nog steeds tegen dingen aan. Maar ik leer ook steeds beter hoe ik er op een fijne manier mee om kan gaan. Hoe ik van mijn gevoeligheid een kracht kan maken, in plaats van een last.

Herken jij dit? Of ben je misschien ook hooggevoelig? Stuur me gerust een berichtje.